Stanowisko Stowarzyszenia Prokuratorów Lex Super Omnia w związku ze skierowaniem do Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego wniosków o uchylenie immunitetów trzem sędziom Izby Karnej Sądu Najwyższego

Złożenie roty ślubowania prokuratorskiego jest aktem indywidualnym każdego prokuratora, na mocy którego obejmując swój urząd, zobowiązuje się do realizacji powierzonych mu zadań  w imię określonych w niej zasad.

Fundamentalne znaczenie ma w tym przypadku wierność w służbie Rzeczpospolitej Polskiej, a także stanie na straży prawa oraz strzeżenie praworządności, które to wartości mają niebagatelne znaczenia dla funkcjonowania państwa prawa oraz jego organów oraz funkcjonariuszy, w tym także prokuratury i prokuratorów.

Każdy prokurator, szanujący swoje zobowiązania podjęte w momencie objęcia urzędu prokuratora, zobowiązany jest do dochowania roty ślubowania i traktowania jej jako stałego i niezmiennego motta jego służby.

Stowarzyszenie Prokuratorów Lex Super Omnia z niedowierzaniem i nieukrywanym niepokojem przyjęło informację o skierowaniu przez prokuraturę wniosku do Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego o uchylenie immunitetów trzem sędziom Izby Karnej Sadu Najwyższego: Włodzimierzowi Wróblowi, Andrzejowi Stępce oraz Markowi Pietrusińskiemu. Z komunikatu Prokuratury Krajowej wynika, że zmierza ona do przedstawienia tym sędziom zarzutu „nieumyślnego niedopełnienia obowiązku  rozstrzygania spraw zgodnie z obowiązującymi przepisami”.

W kontekście wypowiedzi Prezesa Izby Karnej Sądu Najwyższego, wedle którego już w roku 2019 dostrzeżono błędy w dwóch sprawach związanych ze zwolnieniem z aresztu, przeprowadzono postępowania dyscyplinarne i ukarano winnych zaniedbań, aktualnie formułowane zarzuty pod adresem sędziów zdają się kompletnie pomijać ten fakt i przechodzą do porządku dziennego nad zasadą prawa karnego „ne bis in idem”.

Nie znając akt sprawy nie zamierzamy oceniać zgromadzonych w nich dowodów i formułować kategorycznych wniosków. Niemniej jednak z dezaprobatą patrzymy na prokuratorów, którzy swoimi działaniami zdają się pogłębiać skalę naruszeń obowiązujących w prawie karnym i procedurze karnej zasad, pomijają orzeczenia zarówno Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jak i uchwałę połączonych Izb Sądu Najwyższego, dotyczące Izby Dyscyplinarnej tego Sądu, podejmując wątpliwe decyzje procesowe.

Mamy nadzieję, że prokuratorzy ci nie zapomnieli, że składana przysięga to nie mało znaczące słowa, ale zobowiązanie wobec obywateli Rzeczpospolitej Polskiej do należytego sprawowania urzędu prokuratorskiego w zgodzie z wymogami prawa, honoru i moralności. Jesteśmy jednak przekonani, że poszanowanie wartości, odwaga, honor oraz zwykła przyzwoitość będą tymi czynnikami, które wbrew pozamerytorycznej presji są w stanie jeszcze dać także tym prokuratorom szansę na rzetelne realizowanie zobowiązania ujętego w rocie prokuratorskiej przysięgi – zobowiązania, z tytułu którego trzeba się rozliczać.